Pracując z różnymi osobami na szkoleniach zauważyłam, że brakuje nam często odwagi w wyrażaniu tego, co myślimy. Ha, mi samej często brakuje. Dlatego postanowiłam napisać nieco odważniej o przyczynach wypalenia i depresji.
Tony Schwartz w swojej książce „Taka praca nie ma sensu” pisząc o budowaniu dobrostanu wymienia 4 obszary naszego życia, w których powinniśmy o siebie zadbać:
- sfera fizyczna- rozumiana jako zadbanie o ciało, sen, odżywanie, ruch itp
- sfera umysłowa- nasza zdolność do myślenia, umiejętność koncentracji
- sfera emocjonalna – radzenie sobie z emocjami i stresem
- sfera duchowa- bazowanie na wartościach i poczuciu sensu, na czymś większym stojącym za naszymi działaniami.
Zauważyłam też, że przedstawiając temat na szkoleniach punkt ostatni albo pomijam bo to taka intymna sfera albo zahaczam o wartości. Czasem jak grupa jest zaawansowana- rozmawiamy o tzw spiritus movens- większej motywacji stojącej za naszymi działaniami.
Ostatnio przyszła do mnie refleksja, że my jako społeczeństwo zachodu, duchowości już nie chcemy, bo przecież mamy już prawie wszystko więc po co nam ta duchowość. A to poważny błąd – w którym moim zdaniem należy upatrywać tak dużego odsetka zachorowań na depresję i wypalenie zawodowe. W roku pandemicznym 2020 Nationale Nederlanden przeprowadziło w Polsce badania, z których wynika, że 70% miało objawy wypalenia. Pracując z ludźmi na co dzień obserwuję, że dziś nie jest dużo lepiej.
Część z nas – ok 16% Polaków ćwiczy jogę, część też medytuje i w ten sposób chce zadbać o swój dobrostan. Jako katolicy deklarujemy się w 70%, praktykuje 30% osób. A co z resztą? W Warszawie obserwujemy ostatnio sporą popularność kościołów protestanckich. Całkiem dużym zainteresowaniem cieszy się buddyzm. Mamy też niestety trochę sekt wokół.
A jak jest u Ciebie? Masz temat duchowości zagospodarowany czy może jesteś w ciemnej dziurze? Byłam tam trochę i wiem jak jest. Zostawiam Cię dziś z tym pytaniem…